Ta metoda leczenia jest postępowaniem o charakterze profilaktycznym, który zapobiega rozwojowi infekcji. Szczepionka odegrała w medycynie bardzo ważną rolę. To dzięki niej niektóre zakaźne choroby przestały w ogóle występować, a inne choroby nie powodują już epidemii. Objawy infekcji występują, gdy zarazek, który wniknął do organizmu, powoduje zaburzenia jego funkcjonowania. Organizm zaczyna produkować przeciwciała, które mają za zadanie unieszkodliwić zarazki. Przeciwciała zostają w organizmie po wygaśnięciu infekcji. Zapewnia tym samym dalszą odporność. Niektóre szczepionki dają pełną odporność dopiero po podaniu kilku dawek. Wyróżniamy szczepienia aktywne oraz bierne. Pierwszy rodzaj szczepienia polega na podaniu osłabionego zarazka, który pobudza organizm do wytwarzania przeciwciał. Szczepionki, które zwierają żywe zarazki używane są do szczepień przeciwko różyczce, śwince, ospie, polio, gruźlicy i odrze. Szczepienie bierne polega na podaniu gotowych przeciwciał. Przeciwciała te są uzyskane z surowicy krwi od osób, które przebyły zakażenie. Już po kilku godzinach pojawia się działanie ochronne szczepionki.
