Ta metoda badania pacjenta polega na wprowadzaniu do stawu układu optycznego. Umożliwia to lekarzom bezpośrednie oglądanie stawowych powierzchni oraz wykrycie ewentualnych nieprawidłowości. Podczas wykonywania tego badania można też przeprowadzić operację bez konieczności otwierania stawu na większym obszarze. Zastosowanie diagnostyczne tej metody badania to: uszkodzenie więzadeł, uszkodzenie łękotki, uszkodzenie chrząstek, zwichnięcie ramienia oraz niewyjaśnione ograniczenie ruchów. Natomiast zastosowanie lecznicze to uszkodzenie łękotki, uszkodzenie chrząstek, zerwanie wiązadeł krzyżowych. Metodę ta stosuje się tylko wtedy, gdy postawienie diagnozy innymi metodami nie jest możliwe. Wykonuje się nacięcia skóry, przez które wprowadzane są instrumenty, takie jak: kamera wideo, cewnik. W większości zabieg ten wykonuje się w pełnej narkozie. Ta metoda badania pacjenta jest bezpieczna. Jedynie w rzadkich przypadkach dochodzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych i chrząstek.
